چه بی‌پناهم من
تو شهر دل‌شوره
بی‌سقف می‌خونم:
"خونه چقدر دوره"
می‌ترسم از فردا
عاقبتِ دنیا
طوفان کابوس و
ویرونی رویا
می‌ترسم از شلیک
تو مغز آزادی
خشکیدنِ باغ و
زوالِ آبادی
نبض زمان انگار
تیک تاک تکراره
بازم داره از درد
فاجعه می‌باره
پویان مقدسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر